Cogito ergo sum. De welbekende uitspraak van Descartes. Een blik op jezelf, jij als individu. Ik denk, dus ik ben. Cognatus sum ergo sumus. Nu komt het goed uit dat ik vijf jaar lang Latijn heb gevolgd, want ‘cognatus’ bestaat uit ‘con’ (wat ‘samen’ betekent) en ‘natus’ (vertaald als ‘geboren’). Bij elkaar wordt het vaak vertaald als ‘verwant zijn’. Ik ben verwant, dus wij zijn. Het gevoel van een groep komt hier naar voren: verbondenheid. Jullie kunnen waarschijnlijk al raden uit welke filosofie deze uitspraak komt: Ubuntu.
Deze verbondenheid is de laatste jaren steeds prominenter geworden. Als je wilt weten hoe het gaat met een of andere vent in New York, dan kijk je even snel op snapchat. Als je echt zin hebt om weer een half uur te praten over school met je tante in Australië, dan kan dat natuurlijk óók binnen enkele seconden. We verbinden meer. Dit reusachtige spinnenweb van connectie zorgt ook voor verspreiding van ideeën en meningen. Vaak worden deze op agressieve wijze neergehaald door de andere internetgebruikers. Je mening vormen mag dan wel gemakkelijker zijn geworden, maar het ondermijnen van deze mening is dat ook. Maar dan vraag ik me af of deze verbindingen wel zorgen voor dat waar ze naar zijn genoemd: een verbinding. Zorgt deze vlugge en quasi-anonieme praat niet eerder voor polarisatie en misverstanden? Als ik mijn politieke visie op het vluchtelingenprobleem zou bespreken met iemand die tegenover mij op een stoel zit, krijg ik van hem waarschijnlijk meer respect dan van een willekeurig persoon die op zijn laptop mijn visie leest.
Onlangs lazen we een interview met Michael Onyebuchi Eze over begrijpen en accepteren in plaats van dulden en polariseren. Hij zegt dat het goed is om eens in de zoveel tijd een kop koffie te drinken met iemand die je niet mag. Hij gaf als voorbeeld Donald Trump. Juist omdat hij het oneens is met de beslissingen van de huidige Amerikaanse president, wil hij begrijpen waarom die zo denkt en handelt. Het gesprek tussen hen kan zo zorgen voor begrip van Trumps gedrag en misschien zelfs voor acceptatie. Dit zorgt dan op zijn beurt weer op een betere relatie tussen de twee, zelfs als ze het niet met elkaar eens zijn.
Ook bij zo’n acceptatie denk ik dat het internet een obstakel vormt. Een groep heeft vormen nodig van verbondenheid. Verbondenheid die berust op begrip en acceptatie. De verleiding van het internet om iemand onjuist of slecht geïnformeerd te bekritiseren, zoals wij nu doen door op onze luie stoel boze tweets over Trump te sturen, lijkt mij daarom meer een vloek dan een zegen. Gun zowel jezelf als je medemens de tijd die hij of zij verdient om écht te begrijpen en te accepteren en schrijf elkaar niet af als iemand met een andere mening. Ik denk dat wij allen een groep zijn en samen vertegenwoordigen wie wij zijn: mensen.
Het is goed mogelijk dat je het niet met me eens bent en dat je er fel van overtuigd bent dat pinguïns in feite allemaal naar de Goelag gedeporteerd zouden moeten worden. En als jij het niet met me eens bent wanneer ik zeg dat alle pinguïns naar de Goelag zouden moeten worden gedeporteerd, dan mag je dat uitspreken. Maar uiteindelijk moeten wij van elkaar accepteren dat we beiden een andere mening hebben. En door deze acceptatie tussen twee individuen ontstaat volgens mij écht verbondenheid.
