Met de onthoofding van de Franse onderwijzer Samuel Paty op zestien oktober 2020 ging er een schok door heel seculier Europa. De leraar toonde twee spotprenten van de profeet Mohammed (vzmh) tijdens een les over de vrijheid van meningsuiting. Volgens een kopie van het lesplan toonde een van deze spotprenten de profeet naakt op handen en voeten, met zijn genitalia ontbloot en een ster die een deel van zijn achterwerk bedekt met daarboven de tekst “Muhammad, a star is born”. Ouders van enkele leerlingen traden naar buiten met hun ongenoegen over deze daad waarna de moordenaar Abdoullakh Abouyedovich Anzorov betrokken raakte bij deze zaak.
In de dagen erna werd Paty massaal herdacht op de pleinen van Frankrijk. De zaak is door de Fransen die de straten op gaan in verband gebracht met de zaak Charlie Hebdo van 7 januari 2015, zo blijkt uit de #jesuissamuel. Zoals verwacht zou Frankrijk en diens seculiere volk, het bloed aan hun eigen handen meteen reinigen door het geweld te zien als iets wat geïmporteerd is van buitenaf. Zowel Anzorov als de broers Kouachi, die de Charlie Hebdo moorden op hun naam hebben staan, werden per direct en zonder enige twijfel of emotie onteigend als kinderen van Frankrijk en Europa. De broers Kouachi zijn van Algerijnse ouders geboren in Parijs en zijn binnen de Franse perimeters opgegroeid en gevormd. Anzorov is een achttienjarige Rus van Tsjetsjeense afkomst die vanaf zijn zesde levensjaar al in Frankrijk woont.
Daarom zeg ik: Europa, claim uw kroost! Dit zijn uw kinderen. Dit is uw opvoeding, socialisering en scholing. Het zijn uw buitenwijken waarin deze jongens in de avonduren buiten speelden; uw scholen waar zij onderwijs genoten dat niet ontwikkeld is met inachtneming van personen zoals zij; te midden van uw medialandschap waarin hun religie, cultuur, gedragingen en tint van de huid zijn weggezet als primitief en kwaadwillig; uw winkelstraten waar als blikken konden doden zij de vijftien jaar niet hadden bereikt, omdat personen zoals zij geenszins als welkome onderdeel van deze maatschappij worden gezien.
En masse produceert u geweld; intern en extern; in binnen- en buitenland. Op parasitaire wijze teert u erop. De lichamen die nodig zijn als offerande om uw obscene maatschappij draaiende te houden riekt naar bloed, zweet en rottend vlees. U heeft uzelf op gewelddadige wijze niet alleen het recht te doden toegeëigend, maar ook het recht te bepalen wie mogen leven en wie mogen sterven. Uw lijkeneconomie produceert half-doden die zichzelf wegslaven zodat uw lievelingetjes niets te kort komen en geen vuil taakje op te hoeven pakken. Uw gemeenten zijn daarnaast bebouwd met zones van kadaverkampen die niets anders zijn dan soms fysiek soms sociaal omheinde gebieden waar u uw ongewenste kindertjes laat rotten.
Daar leven uw vluchtelingen, uw armen, uw gevangenen, uw gastarbeiders en hun kinderen, uw gelukszoekers en uw tot hun religie, etniciteit of huidskleur gereduceerde zonen en dochters. Grensbewakers en politieagenten die de banlieues, favela’s, ghettoes en achterstandswijken patrouilleren dienen dezelfde logica en dwingen die ook hardhandig af. Ergens is vergeten wat de verantwoordelijkheden zijn van het instituut aan wie de burgerij het monopolie op geweld heeft overgedragen. Dat neem ik terug. Deze formulering lijkt te suggereren alsof de witte geprivilegieerde meerderheid niet actief aan het instemmen is met hoe het geweld van dit kadaverpolitiek-systeem zich uitdrukt.
Het geweld richt zich namelijk niet tot hen, sterker nog, hun bevoorrechte positie als de favoriete kinderen van Europa verleent hun het recht ditzelfde geweld sociaal, politiek en economisch te reproduceren. De islamofobe en racistische looppaden, centraal stations, winkelstraten, schoollokalen en werkkantines zijn de sociale uiting van het institutioneel geweld dat eigen is aan seculier wit Europa. Hier is nog niet eens gesproken over het gemak waarmee de lievelingetjes deze publieke ruimten als eigen wanen: “Vol = Vol”, “Willen jullie, in deze stad en in Nederland, méér of minder Marokkanen?”, “… onze boreale wereld”. Dit is de broederschap van Robbespierre’s terreur alomtegenwoordig in ieder liberaal land dat tot de dag van vandaag hun apartheid witwast in naam van vrijheid en gelijkheid.
Wij, de levende doden, zijn misschien bloedeloos geslagen door de condities waar u ons aan blootgesteld heeft, maar wij zijn geenszins blind, doof en stom voor wat er gebeurt. Hoewel verworpen uit uw huishouden, zijn wij niet ontkoppeld van uw invloedsfeer en dus ook niet van het geweld wat u propageert. Uw lievelingetjes die het perceel mede-bewonen internaliseren dit geweld en als logisch gevolg wij evenzo. Dus in plaats van al dit leed in de schoenen van de woorden van de profeet (vzmh) af te schuiven, wijs ik u op het familiale karakter van ons probleem. Met hegemonische macht komt grote verantwoordelijkheid, dus bij deze stel ik u volledig verantwoordelijk deze familieruzie binnenshuis te beslechten.
Lev Avitan
